Co z dawna już prorocy

1 Co z dawna już prorocy
święci zwiastowali
i czego w Ducha mocy
tęsknie wyglądali,
to się dzisiaj spełniło
nam na odkupienie,
już słońce rozpędziło
wiecznej nocy cienie.

2 Z niezmiernej swej miłości
zstąpił z tronu swego,
prowadził do wolności
z jarzma nieznośnego;
przyjąwszy postać sługi,
w nędzy się narodził,
zapłacił nasze długi,
z śmierci wyswobodził.

3 Jak bardzo się na ziemi
grzechy rozmnożyły,
skutkami bolesnymi
serca spustoszyły.
Racz pr˛dko się zlitować,
spieszyć ku pomocy,
z niewoli nas ratować,
z ciemnej grzechów nocy.

4 O wszechmogący Panie,
pomóż nam z litości,
złam grzechu panowanie,
przymnóż pobożności.
O gościu pożądany,
z nową przyjdź ochłodą
i prowadź swe chrześcijany
do wiecznego grodu.

5 O, Królu nasz niebieski,
Jezu Panie miły,
w bój prowadź nas zwycięski,
użycz nam swej siły.
My z Tobą żyć pragniemy
i tu w doczesności,
i tam, gdy dostąpimy
z Tobą enej błogości.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #8