1 Jezus już przyszedł, zdrój wiecznej radości,
świat Zbawiciel zamieszkał wśród nas.
Bóg święty w ciele śmiertelnym zagości;
o, jak nam bliski w godowy ten czas!
Niebo i ziemia, rozgłoście ludzkości;
Jezus już przyszedł, zdrój wiecznej radości.

2 Jezus już przyszedł, przepiękna korona!
Boga najmilszy ten klejnot nam dan.
Zdjęta przez Niego jest niebios zasłona,
dzieci stracone w dom wiedzie już Pan.
Ciesz się, ma duszo, boś jest ocalona;
Jezus już przyszedł, przepiękna karona!

3 Jezus już przyszedł ratować z niewoli,
śmierci okowy pokruszył już sam.
Zbawca nasz ujął się naszej niedoli;
z grzechu i z piekieł wybawił nas bram.
Braci swych z nędzy i z hańby wyzwolił,
Jezus już przyszedł ratować z niewoli.

4 Jezus już przyszedł, Zbawiciel potężny,
związał mocarza i zburzył mu gród.
Wywiódł pojmanych bohate nasz mężny
i wyswobodził na zawsze swój lud.
Czy wiesz, szatanie? Pan ciebie zwyciężył,
Jezus już przyszedł, Zbawiciel potężny.

5 Jezus już przyszedł, dał miłość nam swoją.
Królem miłości poddani go zwą.
Wierni, miłując Go, już się nie boj˛z,
bo własną z sobą połączył ich krwią.
Niechże nam pewną to będzie ostoją;
Jezus już przyszedł, dał miłość nam swoją.

6 Jezus już przyszedł, za grzechy zapłacił,
świecie, Baranek ofiarą twych win!
Za was grzeszników, swe życie utracił,
o, uwielbiajcie miłości tej czyn!
Nieba błogością i was ubogacił,
Jezus już przyszedł, za grzechy zapłacił.

7 Jezus już przyszedł i łaską nas syci.
O, przyjdź, gdy łakniesz! Nie wahaj się wierz!
Pójdźcie, więzami nałogów spowici,
prędko zrywajcie się z grzechów swych leż.
Pan chorych leczy i radość w was nieci,
Jezus już przyszedł i łaską nas syci.