1 Przystąpcie, zaproszeni,
Zbawiciel woła was;
On was godnymi mieni
miłości w łaski czas.
Ten, co nad eswiatem sam
wszechwładzę możnie dzierży,
w cudownej swej wieczerzy
udzielić chce się wam.

2 Przystąpcie, dzieci grzechu,
bez lęku i bez trwǵo,
bez zbliża się z pociechą,
z miłości ku wam Bóg.
On wan zastawia stół
darami swej miłości,
by każdy w nich błogości
niebiańskiej przedsmak czuł.

3 Przystąpcie, dusze smętne,
sam Bóg wszak chce wieść was,
dać stroje wam odświętne;
wesela nadszedł czas!
Poślubić się wam chce!
Na zawsze grech odłóżcie
i serca swe otwórzcie,
by łaskę przyjąć w nie!

4 O, jak przedziwną strawą
grzesznika wzmacnia Bóg!
Społeczność mam łaskawą
zażywać z Nim bez trwóg!
Swą łaskę dajesz mi,
mój grzech utonąć może
w miłości Twojej, Boże,
bo w Syna Twego krwi.

5 Więc ciesz się, duszo moja,
do Pana dzięki wznoć,
że grzesznych w Nim ostoja,
dokoła siebie głoś;
bo im Król wiecznych chwał
wciąż daje ciało swoje
i krwi przelanej zdroje,
w nich łaski wiecznej dział!