1 Statt upp or Svevne!
No renn vaar Sol med Ljos.
Kvar, som eig Evne,
Syng Jesu Lov og Ros!
Ein Dag er runnen,
Som kjenner ingen Kveld,
Ein Siger vunnen,
Som sonar all vaar Gjeld.
Paa denne Grunnen
Guds Kyrkja Paaske held.

2 Med heilag Age
Det stille Fylgje fer
Ut til den Hage,
Der Jesus jordad er.
Men Livsens herre
Vart ikkje stengd i Grav.
Dei ganga nærre –
Sjaa, Steinen ligg velt av!
Ein Time berre
Seig Livsens Sol i Hav.

3 Guds store Under!
Sjaa Dag i djupast Naat!
I Dag brast sunder
Det Band, som Livet batt.
Som Sol seg dulde,
Og Myrker yver seig,
Daa døy han skulde,
Som Ljos og Livet eig:
So Natt og Kulde
Kvarv burt, daa upp han steig.

4 Som Vaaren vitnar
Um Herrens Skaparmagt,
Naar Bandet slitnar,
Som var paa Livet lagt, –
Den Jord, som blundar
Inn under Vetters Skrud,
Til Bløming stundar
Og klæder seg som Brud,
Og Fugl i Lundar
Ber Lovsong upp til Gud:

5 So Livsens Gneiste
Sprang fram or Jesu Grav;
Han upp se reiste
Og Verdi Livet gav,
No grønkar Tuva,
Der visne Gravblom stod,
Og Livsens Druva
Spring fram av Jesu Blod;
No kjem Gud Duva
Med Sumars Tidend god.

6 Guds vise Raader
Og Kjærleik underfull!
Um kvar ei Aader
Var Harpestreng av Gull,
Um Tonar runde
Fram av kvart Andedrag,
Og Lovsong dunde
Med vart eit Hjarteslag,
Eg ikkje kunde
Rett prisa Paaskedag.

7 No veit eg Vegen
Til Liv igjenom Grav.
No fer eg fegen
Mi Leid paa Livsens hav,
Til eg er hamnad,
Og Stormen av er stild,
Og ut er jamnad
All Strid i evig Kvild,
I heilag Sammad
med Gud, min Frlesar mild.

8 Der Liv ei slumrar,
Der lyser Dagen blid
Som sæle Sumrar
Forutan Vetters Tid.
Med evig Klaare
Skin han, som seig i Blod
Fyr Synder vaare
Som Sol i Aftanglod,
Men utan Faare
Or Dravi atter stod.