Słowem Zbawey

1 Słowem Zbawcy wszystko stoi,
moc potężna w Jego zbroi;
gdzie z tym Słowem nie ma zgody,
giną ludzie i narody.

2 Jak na jasnym słońce niebie
ziemi daje życie z siebie,
tak z niebieskich wyżyn Słowo
przeistacza nas na nowo.

3 Tam, gdzie potok wieków płynie,
wszystko grzebie się w ruinie,
jedno tylko Słowo Boże
wszystkie wieki przetrwać może.

4 Gdzież są wszystkie mędrców tłumy,
ufnych w własny swe rozumy?
Czyż choć jeden z tego koła
serce uspokoić zdoła?

5 Kto obudził sercu skruchę?
Kto zbawienia wlał otuchę?
Kto otworzył niebios wrota?
Kto dał odczuć moc żywota?

6 Kto mi zesłał wyższe dary
i rozniecił ogień wiar?
Kto od grzechu wyswobodził
i na nowo mnie narodził?

7 Kto otworzył tajemnice
łaski Bożej, kto skarbnice
życia z których człɵwiek w znoju
czerpie błogi dar pokoju?

8 Tyś mnie, Chryste, sam oświecił,
skruszył i pokutę wzniecił,
Tyś w mym smutku mnie pocieszył,
gdyś swym Słowem mnie rozgrzeszył.

9 Twa to sprawa, wiernych Głowo,
że mnie cieszy Twoje Słowo,
Dła tych słów Twych wiecznie, wszędzie
sługa wierny z Tobą będzie.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #385