Twej opiece poruczamy

1 Twej opiece poruczamy,
Boże, dziatek naszych los.
O twą pomoc Cię błagamy,
wpój w ich umysł prawdy głos.
Chrystus ich zbawieniem jest,
poświęcone Mu przez chrzest,
niechże w łasce Jego trwają
i lepszymi wciąż się stają.

2 Tyś je od nieszczęścia bronił,
Tyś ich ojcem dotąd był;
życieś ich od złego chronił,
Tyś im dodał zdrowia, sił.
Niech i nadal dobroć Twa
w swojej je opiece ma,
gdyby niebezpieczeństw siła
lub niedola im groziła.

3 Gdyby na nich czyhać miała
zgubnych namiętności moc,
gdyby ich też otaczała
błędu i zdrożności noc,
wedy świeć im światłem swym,
aby nie wzrastał w złym,
by się grzechem nie kalały,
ale w cnocie zawsze trwały.

4 Daj, o Boże, niech słuchają
chętnie Twej nauki słów;
niech he szczerze wypełniają,
strzegąc się występnych mów.
Panie, Ty im stróżem bądź,
wolą swą ich myśli rządź,
by dla chwały Twojej żyły,
przez to zaś szczęśliwe były.

5 Sprawże nam tę radość, Panie,
kiedy zniósłszy ziemski znój,
każdy z nas przed Tobą stanie,
by mógł wyrzec: Boże mój,
oto wszystkie dzieci me
stawiam przed oblicze Twe,
żadne z nich nie zaginione,
wszystkie w Tobie są zbawione.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #470