1 O człowiecze, wspomnij sobie,
żeś we wszystkiej swej ozdobie
prochem,który legnie w grobie.
2 Czyń pokutę bez zwlekania,
niech się serce twe nie wzbrania,
szukaj z Bogiem pojednania.
3 Bo gdy życie twoje minie
i pokuty czas upłynie,
dusza twoja wiecznie zginie.
4 Na tym świecie nic trwałego,
próżno garniesz się do niego,
gardząc łaską Boga swego.
5 Śmierć za tobą jak cień chodzi,
na twe życie ciagle godzi,
niech cię marność nie uwodzi.
6 Wejdźże w siebie już człowiecze,
nim ratunku czas uciecze
potępienie Bóg orzecze.
7 Błagaj Boga wszechwładnego
z wiarą serca skruszonego
o poprawę życia swego.
8 Błagaj Ojca w wysokości
o niebieski dar mądrości
i o żywot w pobożności.
9 Wierz w Jezusa, Zbawcę swego,
rządź swe serce Słowem Jego,
byś do życia wszedł wiecznego.
10 Chryste, Panie nasz nad pany,
w miłosierdziu nieprzebrany,
raczże zbawić lud wybrany.
Text Information | |
---|---|
First Line: | O człowiecze, wspomnij sobie |
Title: | O człowiecze, wspomnij sobie |
Language: | Polish |
Publication Date: | 2002 |
Topic: | Nabożeństwo: Pokutu I spowiedź |
Source: | Staropolski |
Tune Information | |
---|---|
Name: | WSZYSCY LUDIE, KTÓRZY ŚPICIE |
Key: | a minor |