O człowiecze, wspomnij sobie

1 O człowiecze, wspomnij sobie,
żeś we wszystkiej swej ozdobie
prochem,który legnie w grobie.

2 Czyń pokutę bez zwlekania,
niech się serce twe nie wzbrania,
szukaj z Bogiem pojednania.

3 Bo gdy życie twoje minie
i pokuty czas upłynie,
dusza twoja wiecznie zginie.

4 Na tym świecie nic trwałego,
próżno garniesz się do niego,
gardząc łaską Boga swego.

5 Śmierć za tobą jak cień chodzi,
na twe życie ciagle godzi,
niech cię marność nie uwodzi.

6 Wejdźże w siebie już człowiecze,
nim ratunku czas uciecze
potępienie Bóg orzecze.

7 Błagaj Boga wszechwładnego
z wiarą serca skruszonego
o poprawę życia swego.

8 Błagaj Ojca w wysokości
o niebieski dar mądrości
i o żywot w pobożności.

9 Wierz w Jezusa, Zbawcę swego,
rządź swe serce Słowem Jego,
byś do życia wszedł wiecznego.

10 Chryste, Panie nasz nad pany,
w miłosierdziu nieprzebrany,
raczże zbawić lud wybrany.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #427