1 Gamleaaret seig i Hav,
Sidste Dag i Dauben bleiknad;
Men i Aust det atter kveiknad,
Nyfødd Sol stod upp or Grav.
Ljoset fram or Myrkret stiger
Som paa fyrste Skapningsdag.
Sol og Dag er fødd til Siger
Myrkret dømt til Nederlag.

2 Men kvart Aar, som sloknar ut,
Atter meg til Minnes kallar,
At min Dag til kvelden hallar,
Og der kjem ei Natt til Slut,
Daa den Sol, som lyser Verdi,
Fyr mitt Auga svartnar av:
Gjeng i Myrker sidste Ferdi?
Elder er der Ljos i Grav?

3 Ja! um Nyaardagen rann
Yver Jord ein Moronraude,
Som igjenom Liv og Daude
Utan Skymring lysa kann:
Jesu Namn eit Nyaar vigde,
Som vert aldri gamalt att:
Det hev Ljos forutan Brigde,
Det hev Dag forutan Natt.

4 Det velsignad jesu Namn
Kjennest best i verste Røyni,
Leider gjenom ville Øydni
Like inn i Himmel-Hamn.
Denne Sol i Grav ei glader,
Nei, daa fær ho likast Lag,
Lyser upp dei myrke Stader,
Daubenatt vert ljofast Dag.

5 Vert so Vegen myrk og trong,
Jesu Namn kann Himmeln klaara,
Saare Sukk og heite Taara
Løysa upp i Sigersong.
Skal eg under Krossen bløda,
Vert min Fot til Dauden trøytt:
Jesu Namn kvart Saar kann grøda,
Var so Hjartat sunderstøytt.

6 Vil du dette dyre Namn
Trugen i ditt Hjarta skiva,
Skal du aldri undan driva:
Det skal leida trygt din Stamn.
Or di Leid du aldri villest,
Gjeng so mot deg Storm og Flod;
I det Namnet Stormen stillest,
Og so vert daa Enden god.