1 Ufam Bogu w mym nieszczęściu,
że On mnie pocieszy,
że z pomocą chętnie do mnie
w smutku mym pośpieszy.

2 On obróci płacz w wesele,
przyda mi rozkoszy;
chociaż wielkie me nieszczęście,
łatwo je rozproszy.

3 Zmiłujże się już nade mną,
o mój wieczny Panie!
A do uszu swoich świętych
przyjmij me wołanie.

4 Jeno spraw, bym był cierpliwy.
W tym to krzyżu moim;
rządź Ty sam mną ku Twej chwale
Duchem Świętym swoim.

5 Gdy chcesz dłużej mnie doświadczać,
bądźże Twoja wola!
Więc doświadczaj, póki raczysz,
w ręku Twym mi dola.

6 Wiem, Ty nigdy nie zapomnisz
świętej Twej litości,
nawet w gniewie nie ukryjesz
Boskiej swej miłości.

7 Okaż swoje miłosierdzie,
ukróć me cierpienia;
patrz upadam pod brzmieniem
Twego doświadczenia.

8 gdy okażesz strapionemu
wielkość swej opieki,
będę wtedy za tę łaskę
sławił Cię na wieki.