Till härlighetens land igen

1 Al lando de l’ eterna glor’
mi vidas Vin reiri,
sed mi ankoraŭ kun dolor’
nur povas ĝin sopiri.
For de la hejm’ sur fremda voj’
akompanadas min malĝoj’.

2. Ho, supre estas nokto for,
neniam sonas ploro,
kaj tie, kie la trezor’,
ja estu mia koro.
Mi ĉiam havu kun fidel’
kunecon mian en ĉiel’.

3. Kaj kiel iris, same Vi,
Jesuo, venos ree.
Laŭ Via volo vivos mi,
preĝante kaj obee;
ne scias horon de l’ reven’,
sed Vin atendas ĝis maten’.

4. Feliĉa estas la servant’,
se tia Vi lin trovos;
ĉe la reveno, ho Savant’,
Vi lin konduki volos
al Via Patro laŭ promes’ –
al gloro kaj al senmortec’.