Otwarte niebios bramy

1 Otwarte niebios bramy,
zstępuje do nas Bóg;
więc z serca też wołamy:
Przyjdź do swych wiernych sług!
Owładnij serca ich,
królestwo zbuduj swoje
i uświęć imię swoje,
zamieszkaj, Panie, w nich.

2 Bez Ciebie, Panie, życie
to bojaźń i trud;
bez ciebie cercie skrycie
pokala brzechu brud;
do ziemi dusza lgnie
i traci niebios tchnienie,
udziałem jej zwątpienie,
żałosne są jej dnie.

3 Prostujmy swoje drogi,
adwentu nadszedł czas,
Bóg daje pokój błogi
Bóg Chrystus wzywa nas
i mówi: "Idę już!"
Przyjdź, Panie, przyjdź wołamy,
otwarte już serc bramy,
w nich dary swoje złóż,

4 A dary Twoje wielkie:
ty grzechu znosisz dług,
rozpraszasz troski wszelkie,
przez śmierci wiedziesz próg
do swoich niebios bram,
byśmy Twe lica święte
i wszystko niepojéte
urzeli jasno tam.

5 O Panie Jezu Chryste!
Uświęcaj adwent w nas
i wiary ognie czyste,
ach, zapal w duszy wraz!
O Ty, co serca znasz
i szukasz , co zgubione,
zgromadzasz rozproszone,
zmiłuj się, Panie nasz!

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #16