Przy Twoim żłóbku stoję dziś

1 Przy Twoim żłobku stoję dziś,
Jezusie, moje życie.
Przychodzę, by darować Ci,
coś dawał mi obficie,
Więc przyjmij mego ducha treść,
odwagę duszy, serce też,
niech cieszą Cię me dary!

2 Ty, zanim sam zrodziłem się,
oddałeṡ mi się w niebie,
na własność swą wybrałeṡ minie,
nim sam poznałem siebie.
Nim ręką mi nadałeṡ kształt,
wiedziałeṡ, jak mi Ciebie brak,
więc chciałeś moim zostać.

3 Gdy mnie przygniotła noc i śmierć,
Ty byłeś moim słoncem,
swe życie, radość chcesz mi nieść
w miłoście swej gorącej.
Niech w duszy mojej słońce Twe
przez światło wiarą stanie się,
niech błyszczą Twe promienie.

4 Z radością patrzę w Twoją twarz,
mój Jeszu, drogie Dziecię.
Chcę przyjąć dar Twój, Panie nasz,
i z Tobą żyć na świecie.
Daj, by mój zmysł przepaścią był,
bym w morzu duszy Ciebie skrył,
bym Ciebie pojąć zdołał.

5 Gdy serce płacze w piersi mej
i szuka wciąż pociechy,
"Jam twój przyjaciel!" — wołasz mnie —
"Zwyciężę twoje grzechy!"
"Dlaczego, bracie, smucisz się,
bądź dobrej myśli w sprawie swej,
ja płacę za twe winy!"

6 Rozkoszy świata — nie znasz ich,
popędom też nie służysz,
Nająłeś się na wieczne dni,
by cierpieć za nas w skrusze,
Chcesz dać wspaniałość duszy mej,
choć nędzna, marna —służyć chce,
nie bronię Ci już tego!

7 Dziś pewność mam, że w przyszły czas
mnie, Zbawco, nie zawiedziesz!
Bym z tobą, w Tobie każdy raz,
wieczności miał nadzieję.
Daj, bym Twym żłóbkiem mógł się stać,
przyjdź do mnie, Jezu by mi dać
radości swoich wiele!

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #74