W niebiesiech, w niebiesiech

1 W niebiesiech, w niebiesiech, gdzie Pan Bóg przebywa,
tam radość zbawionych na wieki już trwa,
już się tajemnica ich oczom odkrywa
w promieniach wiecznego przejrzeli już dnia.
I ja też zbawienie
radośnie posiędę
i twarzą w twarz wiecznie oglądać sam będę
Chrystusa mojego, umiłowanego.

2 W niebiesiech, w niebiesiech lśni światło zaiste,
przed którym znikomość musiała się skryć.
To słonce cudowne, wspaniałe, przeczyste
i moją światłością na wieki ma być.
Tym słońcem na wieki
już nie zachodzącym,
lecz zawsze bez cienia wszelkiego świecącym
sam Chrystus, Zbawiciel i mój Odkupiciel.

3 W niebiesiech, w niebiesiech, tam rzesza przebywa,
w przybytku niebieskim ojczysty jej dom;
i z drzewa żwota owoców pożywa,
Pan nie da tu miejsca ni skargom, ni łzom.
O, jakże anieli
i święci wspaniale
w przybytku niebieskim jaśnieją w swej chwale!
Tam spocznie u Pana ma dusza znękana.

4 W niebiesiech, w niebiesiech i smutek umiera,
bo Pan Bóg sam z oczu ociera tam łzy;
tam śmierć nie pustoszy, grzech tam nie dociera,
na zawsze bolesne skończyły się dni.
Zbawieni tam chwała,
się przyoblekają i pokój, i radość wieczystą tam mają;
odpocznienie u Pana ma dusza znękana.

5 W niebiesiech, w niebiesiech nasz Pan zamieszkuje,
co Stwórcą i Ojcem na ziemi się zwie,
tam Syn, nasz Zbawiciel, z Nim władzę sprawuje,
Duch Święty, tam prawdy objawia nam swe.
Trzykrotnie tam "Święty"
Serafy śpiewają
i wojska niebieskie kolana skłaniają
przed Zbawca i Panem, i wiecznym Kapłanem.

6 O święty i w Trójcy jedyny mój Panie!
Ach, otwórz mi bramy wiodące mnie w raj,
wysłuchaj, wysłuchaj me tęskne błaganie
i przyznaj się do mnie, swą rękę mi daj!
O, spraw, żebym wiernie
do końca bojował,
boś taką koronę żywota zachował,
anielskich wojsk Panie, wszech mocny Hetmanie!

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #276