1 Tu miejsca dość!
Niepełny jeszcze dom,
nie obsadzony stół!
Otwarte drzwi!
Spraszajcie nędznych tłum,
spraszajcie z miast i siół!
Zwołujcie wszystkich opuszczonych,
brzemieniem grzechu obciążonych,
tu miejsca dość! Tu miejsca dość!

2 Jest łaski czas!
O jeszcze błoga wieść
pod twój dobiega dach;
o spiesz, o wstań,
by życie swoje nieść w zbawienia święty gmach!
Boć jeszcze nie zamknięte wrota,
nnie minął jeszcze czas żywota,
jest łaski czas, jest łaski czas.

3 Najwyższy czas!
Godziny prędko mkną,
już pĺnoc bije w wież,
a z tamtych stron
weselne blaski lśnią.
Drużyno, lampy bierz!
Już Oblubieńca wida.ć z dali,
niech każdy lampy swe zapali,
najwyższy czas, najwyższy czas.